منم آن موج بی آرام  و سرکش که سر گردان به در یای غریبم

مرا دیگر رفیق و همدمی نیست به اوج نا به سامانی اسیرم

با دوان و با شتاب در سینه نرم آب دیوانه می خزیدم

در غایت خودخواهیدر انبوه سیاهی جز خود نمی شنیدم

 خروشان و بسته چشم با کوله باری از خشم

می رفتم از خشم خود دنیا ویرانه سازم

در دفتر زندگی از خود افسانه سازدم

اما زبازی زمان گمراه و غافل بودم

در اوج پرواز هوای  خواهش دل بودم

در سر نبود اندیشه ای جز فکر ویرانگری

غافل من از افسانه طوفان و ساحل بودم

 موجم ولی خاموش و خسته

با دست خود در هم شکسته

آری من آن کوه غرورم درمانده و از پانشسته

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: