محتســـب مســـتی به ره دیــــد و گریبــانش گرفـــت
مست گفت:ای دوست،این پیراهن است افسار نیست
گفت:مســـتی،زان سـبب افتـان و خــــیزان می روی
گفت:جــــرم راه رفتـــن نیســت،ره هــــموار نیســت
گفت:مــی بایــــد تــــو را تا خانـــه ی قاضــی بــــرم
گفت:رو صبح آی،قاضــی نیمه شـــب بیـــدار نیسـت
گفت:نزدیــک اســت والی را ســـرای،آن جا شـــویم
گفت:والـــی از کـــجا در خانـــه ی خمــــار نیســـت؟
گفت:تا داروغـــه را گوییـــــم،در مســـجد بخـــــواب
گفت:مســـجد خوابـــگاه مــــــردم بدکـــــار نیســــت
گفت:دینــــاری بـــــده پنهــــان و خود را وارهــــان
گفت:کار شــــــرع،کــــــار درهـــــم و دینار نیســـت
گفت:از بهــــر غـــــرامت،جامه ات بیـــــرون کنــــم
گفت:پوســــیده است،جــز نقشی ز پود و تار نیسـت
گفت:آگه نیســــتی کــــز ســــر در افتـــــادت کــــلاه
گفت:در ســــر عقــــل بایــــد،بی کلاهی عــار نیست
گفت:می بسیار خورده ای،زان چنین بی خود شـدی
گفت:ای بیهـــوده گو،حرف کـــم و بســـیار نیســـت
گفت:بایـــــد حــــد زند هشــــیار مـــردم،مســــت را
گفت:هشــــیاری بیار،این جا کسی هشـــیار نیســـت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت:
