با خودم می گویم که ای خدا/بهر چه آفریدی این عشق را؟/گر قرار است بسی در این جهان /بشکنند دلها

 این آدمیان/خب پس این عشق کجا را گیرد؟/ دل من بهرچه کس می میرد؟

پس خدا پاسخ بداد ای عاقل!/گوش ده بر سخنان این دل/هرکه دستانش دلت آشوب کرد/دیگران را هر کجا

سرکوب کرد/گر شوی مست و می ازبوسه ی او/

یا شوی خیره به روی ماه او/همه آن سعی تو بر این باشد/که مهت هر جا کنارت باشد/ گفت:این عشق یک

معجزه است/گاهی یک نگاه گاه یک بوسه است

لحظه ای بستم همی چشمان خود/به وضوح دیدم من دلدار خود/می درخشید از افق تا چشم من/صورت چو

 ماهش این مهسای من/ناگهان ماهم مرااز یاد برد/اشک سردم راصدای باد برد/حال این چشمان من چون یک

 کویر/گشته اند خشک بی آب و فقیر

گریه را پنهان کنم از دیگران/تا کسی پی نبرد در این جهان/که زمانی یار غاری داشتم/آنکه من بسیاردوست

 می داشتم/ماه من دنیای من ترکم بگفت/قلبم از دوری او در سینه خفت/حال تنها یار من در این جهان/گریه

است و غم و اشکی پنهان/

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: