نه پيش مي رويم و نه پس
روي خط چين ِ سرنوشت
جاي سايه ي سنگين و سياه ِ تو
...
جامِ ِ ارغوان ِ پاييز را به خانه مي آورم
همه شب مست و سرخ
مشت مي كوبم بر هر چه آيينه
كه زرد ِ رويم را به رخ آوَرْد
خزيده دستان ِ افيون خاطره
در گلوگاه ِ من ، چه چاره كنم؟
نظرات شما عزیزان: